Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo podobała mi się ta książka, ubawiłam się na niej. Podobały mi się dialogi, postacie, wzmianki o historii sztuki, aura tajemniczości. W scenach akcji autora troszkę zabardzo poniosło, po za tym wszystko na najwyższym poziomie. Szkoda, że książka jest bardzo ciężka do tłumaczenia bo myślę, ze miała by szanse zrobić furorę na rynku europejskim.
Końcówka to był dla mnie majstersztyk.
słuchałam jej na empik premium i to słuchowisko też było super zrobione, polecam

Bardzo podobała mi się ta książka, ubawiłam się na niej. Podobały mi się dialogi, postacie, wzmianki o historii sztuki, aura tajemniczości. W scenach akcji autora troszkę zabardzo poniosło, po za tym wszystko na najwyższym poziomie. Szkoda, że książka jest bardzo ciężka do tłumaczenia bo myślę, ze miała by szanse zrobić furorę na rynku europejskim.
Końcówka to był dla mnie...

Nie rozumiem tak wysokiej oceny, czytałam ostrożnie aby dojrzeć to co najwyraźniej ponad 5 tysięcy osób w niej się dopatrzyło. Zacznijmy od języka, jest prosty, wcale nie poetycki, pomimo, ze cały czas odnosi się wrażenie że autorka chciała stworzyć opisy jak z "Gdzie raki śpiewają" ale niestety na nieudanych próbach się kończy. Książka jest na siłę ckliwa, miałam odczucia, że druga połowa jest wręcz obłudna. Tak bardzo autorka chciała wycisnąć emocje z czytelnika, że w sumie wycisnęła- ze mnie zażenowanie. Teraz dla przekory dobra strona, opis przemocy w domu, tutaj było to szczere i prawdziwe. Faktycznie czuło się złość na matkę, na bohaterkę na otoczenie, bo już nie wspomnę o ojcu. To jedyne co było w tej książce prawdziwe. Upadek zaczął się wraz z nieścisłościami fabuły, bo jednej rzeczy absolutnie nie umiem zrozumieć. Matka zabija ojca i pozbywa się ciała, z początku chcąc udawać, że ojciec gdzieś zaginął w głuszy, aczkolwiek znajoma Pani ex-prokurat mówi, że jak ciało wypłynie to nie da się wybronić z tego że został postrzelony dwukrotnie w plecy. Wpadają więc na pomysł aby upozorować iż to on je zabił i uciekł, dlatego nasze bohaterki uciekają i udają martwe. Czy nikt nie zauważył, że obie historie się sypią w momencie wypłynięcia ciał? I może miałoby to sens jakby uciekły gdzieś na drugi koniec świata bo w sumie wtedy byłoby je ciężko odnaleźć, tylko, że one uciekają do rodziców matki...
Braków w logice było troszkę więcej, aczkolwiek ten był największym. Książka byłaby lepsza jakby skończyła się po pierwszej połowie, i może troszkę innym morałem, niż że miłość wszytko przezwyciężą, ale tylko wtedy gdy nie jest toksyczna...

Nie rozumiem tak wysokiej oceny, czytałam ostrożnie aby dojrzeć to co najwyraźniej ponad 5 tysięcy osób w niej się dopatrzyło. Zacznijmy od języka, jest prosty, wcale nie poetycki, pomimo, ze cały czas odnosi się wrażenie że autorka chciała stworzyć opisy jak z "Gdzie raki śpiewają" ale niestety na nieudanych próbach się kończy. Książka jest na siłę ckliwa, miałam odczucia,...

Książka ma oczywiste braki jeśli patrzymy na konstrukcję świata, niemniej postacie są tutaj budowane wzorowo bez żadnych nielogicznych zachowań i ewolucji. Jak na ten gatunek dla mnie mocne siedem ze względu na końcówkę, byłam pewna, że będzie mdła a tak się nie stało. Autorka ewidentnie mocno tutaj czerpała z Dworów, jednak ja jej to wybaczyłam.

Książka ma oczywiste braki jeśli patrzymy na konstrukcję świata, niemniej postacie są tutaj budowane wzorowo bez żadnych nielogicznych zachowań i ewolucji. Jak na ten gatunek dla mnie mocne siedem ze względu na końcówkę, byłam pewna, że będzie mdła a tak się nie stało. Autorka ewidentnie mocno tutaj czerpała z Dworów, jednak ja jej to wybaczyłam.